kövdən

sif. köhn. Ağılsız, səfeh, gic. Lənət olsun bədəsilə, kövdənə; İstəmə, əgərçi can verə sənə. Q. Z.. <Vəzir Ağa Bəşirə:> Sən kövdən, bir mənim evimi, mənim nökərlərimi dolandıra bilmirsən! M. F. A.. Xilqətdə Fəlatun ilə gər mən tən olurdum; Ol arif olub, mən nə üçün kövdən olurdum? S. Ə. Ş..